WATRA WĘDROWNICZA

Watra na zielonym tle lewego naramiennika to symbol świadomej życiowej wędrówki po zagadnieniach i tematach z zakresu wszelakich dziedzin ludzkiej aktywności. Wędrówki po własnej miejscowości, regionie, Polsce, Europie i świecie.

Ognisko - symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii.

Polana ogniska - ułożone w gwiazdę tradycyjnym skautowym sposobem na długotrwałe palenie oznaczają zasady - elementy wędrowniczej pracy:
Zielone tło naramiennika przypomina, że to wszystko odbywa się na tle harcerskiego życia
Pierwsze polano symbolizuje służbę. Wędrownik nie zamyka się w swoim środowisku, wychodzi w świat i szuka miejsc gdzie mógłby być pożyteczny, gdzie swoją energię mógłby wykorzystać na pomoc innym.
Drugie polano to "szukanie miejsca w społeczeństwie"- wędrownik to nie tylko harcerz ale także dobry uczeń, student, pracownik, mąż czy żona. Wędrownictwo ma przygotowywać do życia w normalnym świecie- do samorealizowania się poza harcerstwem. Wędrownictwo jest drogą a nie celem.
Trzecie polano Watry jest symbolem pracy nad sobą- wędrownik jest już na tyle dojrzały, że potrafi podjąć samodzielnie pracę nad tym by być coraz lepszym. Wyznacza sobie kolejne granice własnych możliwości i dąży do ich przekraczania. Nigdy nie spocznie w dążeniu do ideału. Ale wie, że sama droga do niego czyni go coraz lepszym.

Trzy płomienie oznaczają dążenie ku doskonałości, (od najmniejszego do największego płomyka):
Najmniejszy płomień Watry to "siła ciała"- wędrówka to wysiłek fizyczny, który hartuje i wyrabia silną wolę. Wędrownik przekracza też granice swoich możliwości fizycznych- wszak w zdrowym ciele zdrowy duch.
Środkowy płomień to "siła rozumu"- wędrowniczy szlak to także wędrówka po różnych dziedzinach wiedzy i zainteresowań- wędrownik jest ciekawy świata i chce o nim wiedzieć jak najwięcej.
Najwyższy płomień to "siła ducha"- prawdziwym wędrownikiem jest bowiem ten który wyznaje i realizuje najwyższe uniwersalne wartości; i bezkompromisowo ich broni. Wszystkie one są zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim a także w Kodeksie Wędrowniczym. Są one dla wędrownika fundamentami w budowaniu nienagannej moralnie postawy.

NARAMIENNIK WĘDROWNICZY

            Jest wyróżnikiem wędrowniczek i wędrowników oraz instruktorów pracujących z wędrownikami. Jest noszony na lewym pagonie munduru. Pierwszy raz został wprowadzony oficjalnie w Organizacji Harcerz ZHP w 1938 roku. Przyznawany jest rozkazem przez posiadającego naramiennik drużynowego/przełożonego. Jest wręczany uroczyście w gronie wędrowników przy płonącym ogniu. Naramiennik jest noszony przez wędrowników po przebyciu próby wędrowniczej. Jest on symbolem wejścia do grupy i wyróżnia wędrowników pośród innych grup wiekowych, jest świadectwem pracy nad sobą i harcerskiej dojrzałości.